Blog

Ik hou van mooie tekeningen en cartoons. Ze drukken met een kwinkslag uit wat er in onze gedachten en gevoelens omgaat. Zo ook deze heerlijke cartoon van Leunig die ons vorige week op de zoommeditatie inspireerde.
Zodra ik ’s morgens wakker word, start de mallemolen aan gedachten en gevoelens in mijn hoofd. Ik overloop mijn to do-lijsten, hou alvast denkbeeldige gesprekken met de mensen met wie ik een afspraak heb, pieker nog wat na over een vergadering die ik de dag ervoor had en droom vooruit op de vakantie die ik nog met een vriendin wil uitstippelen. Mijn kopke staat niet stil en als ik niet oplet dan begin ik mijn werkdag met al deze zaken tegelijk te doen en rond te rennen zoals een kip zonder kop.
Andere momenten heb ik graag controle en verlies ik mezelf in details, precieze lijsten, afspraken en beleidsplannen voor mezelf, mijn werk en het leven van anderen. Ik leef dan in mijn kop zonder rekening te houden met de grenzen en verlangens van anderen en mezelf, ik verlies de realiteit uit het oog. Dan ben ik precies een kop zonder kip, enkel de bovenste vier centimeter van mijn hoofd zijn dan van tel.

Ben jij een kip zonder kop of eerder een kop zonder kip? Beide levenshoudingen zijn vermoeiend en helpen me niet echt om goed door de dag te komen. Daarom vind ik het belangrijk om elke ochtend wat tijd te nemen om te mediteren en als het ware te stoppen met jagen naar mijn hoofd en de controle over mijn leven. Mediteren helpt me om uit mijn drukke hoofd te komen, de gedachten en gevoelens te laten voor wat ze zijn en de stilte en de rust op te zoeken. Ik kan beter contact maken met mijn hele zijn en niet enkel de vier bovenste centimeters van mijn hoofd. Soms vind ik die stilte en die rust, vaak ook niet. Maar dat is niet erg. Door telkens opnieuw in mezelf zachtjes mijn mantra ma-ra-na-tha te herhalen en ernaar luisteren, laat ik mijn kuitspieren rusten en train ik mijn geest om niet elk croske aan te gaan. Het helpt me om te vertragen en te verstillen, om nieuwe inzichten en dromen te laten broeden in mij en pas naar boven te laten komen als de tijd er rijp voor is. Het helpt me minder te jagen in het leven en meer te onthalen wat me tegemoet komt. Mediteer je met me mee?

Elke donderdagavond 21u ‘Mediteer je met me mee’ over zoom. Meer info hier.

Ik leerde Bart kennen in mijn eerste jaren in De Ark, een leefgemeenschap voor mensen met en zonder verstandelijke beperking. Bart had het syndroom van Down en de ziekte van Alzheimer. Hij kon soms heel onrustig zijn waardoor hij de hele tijd op en neer liep, aan alles frunnikte en overstuur raakte. Hij probeerde telkens weer op te staan waardoor hij gevaarlijk wiebelde op zijn benen. Ik kon hem enkel rustig krijgen door kalm bij hem te blijven zitten en over zijn rug te wrijven. Het was geen gemakkelijke opdracht voor me. Ik had het razend druk met zo’n groot huishouden en had wel wat beters te doen dan een kwartiertje bij Bart te blijven. Maar zodra ik van hem wegging, werd hij weer onrustig.

Mediteren lijkt voor mij heel hard op het kalmeren van Bart. Er komen voortdurend gedachten, gevoelens en prikkels in mijn hoofd en het lukt me niet om die zomaar stil te leggen. Tijdens het mediteren probeer ik mijn gedachten los te laten en de stilte en rust in mijn hart op te zoeken door innerlijk mijn zelfgekozen woord, een mantra, te herhalen en naar te luisteren. Persoonlijk mediteer ik met het woord, ‘ma-ra-na-tha’, een Aramees woord uit de christelijke wijsheid, maar het woord op zich is niet zozeer van belang. Ik ken mensen die mediteren met het woord ‘vrede’ of ‘liefde’ of een woord uit een andere religieuze traditie, sommige mensen luisteren naar hun ademhaling. Dat is allemaal goed. Als je het maar zachtjes in jezelf blijft herhalen en ernaar luistert.
De mantra is voor mij zoals naast Bart blijven zitten en hem zachtjes tegenhouden telkens als hij probeert recht te staan en rond te dolen. Zo keer ik zachtjes terug naar mijn mantra en luister ernaar telkens als mijn gedachten beginnen rond te dolen.

Het gekke met Bart is, dat hem kalmeren mij ook deugd doet. Ook ik zit vaak in een rush en het lieflijk naast Bart gaan zitten en hem mijn rust aanbieden, helpt me om zelf ook rustig te worden. Soms weet ik niet meer wie er nu wie rustig maakt. Zo is het ook voor mij bij het mediteren. Ik zoek de stilte en de rust in mij, maar ergens merk ik dat die rust en die stilte al aanwezig zijn in mij en mij als het ware tegemoet komen. Ik hoef eigenlijk zelf weinig te doen, behalve te zitten en proberen contact te maken met die rust in mij.

Alle tijd die ik met Bart doorbreng, brengt ook Bart met mij door. Ik heb dan niet in de hand wat er precies in mij gebeurt, maar ik voel dat ik er een ander mens door word. En zo is dat ook door te mediteren. Alle tijd die ik doorbreng met de stilte, brengt de stilte ook door met mij. Die stilte gaat zijn gang in mij, ongeacht of ik me nu rustig voel of niet, of het me lukt om mijn gedachten langs de kant te schuiven of niet, zolang ik maar besluit om die stilte te zoeken is het genoeg. Die stilte geeft me alles wat ik nodig heb om voluit te leven.

Elke donderdagavond 21u ‘Mediteer je met me mee’ over zoom. Meer info hier.